Boas de novo familias, por aquí volvemos para contarvos que, resulta que na aula mixta, teñen un trasno un pouquiño fedello 😉 e o outro día estivo traballando moito na clase. 

Resulta que chegaron pola mañá, e tiñan a porta pechada…e non atopaban a chave!😱.Cando por fin atoparon a chave e abriron a porta…atopáronse cunha gran sorpresa, mirade, mirade: 

Resulta que tiñan toda a aula forrada en papel branco e cheo de gomets polo chan,  para pegalos por onde eles quixeran. Ó principio, só miraban para todo o que había, non parecía a mesma clase. Pouco a pouco, fóronse animando e comezaron a pegar gomets polo chan, polas paredes, armarios… por todo o que atopaban… Houbo quen pegaba ó chou, quen comezou a facer series, quen pegaba e despegaba no mesmo momento…en fin, deixaron voar a imaxinación e buscaron todas as alternativas que eles quixeron. 

Nun momento dado, tamén descubriron que podían racha-lo papel e as múltiples posibilidades de xogo que había con el, así que racharon, puxérono por riba como se fosen as mantas da cama, tirárono ó aire como se fose confeti… todo o que se lles pasou polas cabeciñas. 

Como vedes as actividades, inda que planificadas dunha maneira e cunha idea inicial, sempre acabaran adaptándose ós grandes protagonistas das mesmas, os nenos e nenas, xa que eles, atoparanlles moitas máis variantes, que ó mellor nós ni sequera nos plantexamos nun inicio. 

Boas familias!!

Fai uns días na aula mixta, fixeron unha proposta musical moi especial. 

Empregamos pratos, paliños de madeira, culleres e flaneras para facer a nosa propia orquestra. 

Ó principio, foi unha orquestra bastante comedida…pero pouco a pouco, a batería foi subindo o volume😂…

Tamén descubriron que as flaneras podían apilarse unhas dentro das outras, que podían facer torres e que podían levalas enriba dos pratos dun lado ó outro. Como vedes, algo que comeza como unha proposta musical, da lugar a aprendizaxe de moitas máis cousas…

E o que comezou como unha proposta para que os nenxs viran como podemos facer música con obxectos cotiás, rematou como unha clase para “aprendices de mini malabaristas” 😉. Xa vedes que xs nenxs teñen moita imaxinación, e pódenlle dar milleiros de usos a unha mesma cousa.