Categoría: CONSTRUÍNDO ESCOLA

CANDO LER É MIRAR E ESCOITAR


iria2Contar contos é unha actividade moi gratificante, non só para quen escoita senón tamén para quen narra. Dende as nosas escolas podemos e debemos aproveitar o gran interese que amosan as crianzas cara os contos e así favorecer a paixón pola lectura.

Como? A través da biblioteca do centro e as bibliotecas de aula, pero sobre todo poñendo ganas, emoción e ilusión cada vez que decidimos contar un conto.

Animar á lectura nesta etapa é relativamente sinxelo por parte de educadoras e educadores e extremadamente agradecido polas nenas e os nenos; as súas caras expectantes cando escoitan as palabras máxicas que abren paso á historia: “Érase unha vez…” “Había unha vez…” Neses momentos, elas e nós comezamos a vivir e a sentir historias que nos fan gozar, imaxinar e compartir.

A paixón por ser transmisoras e transmisores de historias parte dunha coidada selección das mesmas, que nos permita abrir unha fiestra que asome ás crianzas a mundos cotiás, a percepcións diarias, á mirada do descoñecido, a historias que fomenten a construción de valores,…

Igual de importante á selección do conto é o momento no que se conta e o espazo escollido para a súa narración. É fundamental reflexionar acerca do lugar onde as nenas e os nenos terán a oportunidade de ler, compartir cos outros e de poñer en xogo as estratexias e coñecementos previos que teñen sobre o tema de forma autónoma, exercitando o seu papel de usuarias e usuarios da biblioteca de aula e de respecto ás normas establecidas para o seu uso, por iso os contos deben ser atractivos, que inclúan o que rodea á nena e ao neno en forma próxima e novas realidades que amplíen a súa mirada. Por esta razón debedes seleccionar contos para oír, mirar, descubrir, escoitar, sorprender, tocar, ulir, etc…

montaxe_recursosEscola Infantil de A Bola

Sodes moitas as escolas da Rede que iniciáchedes proxectos de dinamización da lectura, favorecendo a colaboración e participación das familias a través das bibliotecas dos concellos e iniciativas que fomentan que a escola saia das súas aulas e desenvolva un traballo coordinado con outros axentes do entorno. Neste sentido podedes coñecer a proposta que desenvolve a Rede de Bibliotecas de Galicia a través do seguinte enlace.

foto-iriaAs vosas propostas enriquécense cada vez máis; incluíndo a dramatización e escenificación das historias, convidando ás familias a contar contos nas aulas, aproveitando os recursos do contorno levando á escola contadores de historias, ampliando as bibliotecas das aulas e do centro coas achegas das familias e propias, inventando historias a través dos contos viaxeiros, provocando a maxia e o encanto coidando os espazos onde se contan as historias, con iniciativas de préstamo de libros ás familias, dando vida aos contos a través de murais ou debuxos das súas personaxes ou monicreques, lendo e compartindo o momento do conto xunto ás nenas e os nenos,… rica variedade de accións que teñen a continuidade necesaria ao longo do curso, que forman parte do proxecto educativo de cada escola, porque non é cuestionable a enorme riqueza que emanan dos contos.

COMO PODE SER A ESCOLA DO MAÑÁ?

O pasado mes de febreiro tivo lugar no Auditorio do Parque das Ciencias de Granada, unha conferencia do psicopedagogo Francesco Tonucci, referente mundial na atención educativa á primeira infancia,  co suxerinte título:

¿Cómo puede ser la escuela para el mañana?”

Na súa intervención fai un percorrido pola escola que foi e a súa evolución ao longo deste últimos anos, centrando o discurso na importancia de facer da escola do mañá unha escola para todase todos non unha escola para uns poucos como acontecía noutros tempos.

Pero na súa análise detecta que a escola actual non é inclusiva nin é para todas e todos,  porque  segue primando e valorando unhas determinadas capacidades en detrimento doutras, desaproveitándose as verdadeiras potencialidades e posibilidades que cada nena e neno ten e que  son fundamentais para sentirse realmente aceptado, valorado e motivado.

Un dos camiños a seguir na procura  dunha escola para todas e todos é a potenciación da mesma  como referente culturalrico e estimulante . Neste sentido é fundamental  coidar moito o deseño dos diferentes espazos e ambientes da escola,  ambientes que sexan amables , pracenteiros e  verdadeiramente  significativos, unha escola  que ofreza a posibilidade de tomar contacto coa música de calidade, cos libros , a literatura , as artes …, en definitiva  unha escola rica en estímulos.

Outro aspecto fundamental que a escola actual  e a escola do mañá ten que ter presente é a apertura de cara ás pequenas e pequenos, ten que serunha escola , onde as e os profesionais tomen conciencia de que o primeiro momento educativo é a escoita.

Que a escola recoñeza a unha crianza capaz, para iso é preciso ofrecer un abano amplo de linguaxes, e confiar na excelencia de cada quen, todas e todos temos a posibilidade de ser bos en algo,é un desafío para a escola, nais, pais e profesionais permitir que nenas e nenos desenvolvan ao máximo as súas potencialidades.

A proposta que Francesco Tonucci fai de cara a realmente construír unha escola inclusiva e de calidade para todos é a partir da mellora na formación dos distintos profesionais , esta é unha chave fundamental para que haxa realmente un cambio , por moito que muden as leis educativas, se as e os profesionais non están formados para atender e formar na diversidade , non se conseguirá realmente unha boa escola.

Isto é un pequeno resumo desta interesante conferencia que vos convidamos a ver e escoitar atentamente para que poidades sacar as vosas propias conclusións, e desexamos que entre todas e todos nós sexamos quen de construír esta escola do mañá.

“Educación Infantil, seis años claves para una vida”

Convidámosvos a ver e escoitar este video “Educación Infantil, seis años claves para una vida”, onde expertos na primeira infancia analizan e dan as chaves dunha escola infantil de calidade:

Escola infantil, que identifican cunha escola creada e pensada para acoller toda a vida das nenas e dos nenos. Onde se teñen en conta as singularidades de cada un e cada unha dos pequenos e pequenas, e que se deseña na súa organización, ritmos e contidos pensando nas necesidades das crianzas, deixando que a infancia actúe coa súa natural  lentitude e dando o maior número de oportunidades para o  seu desenvolvemento integral.

Unha escola transparente, onde as familias poidan participar e colaborar cos e coas profesionais, e onde os adultos acompañan permitindo as crianzas equivocarse, descubrir, investigar e evolucionar ao seu ritmo e por se mesmos.

Se queredes ver e escoitar o vídeo completo premede neste enlace

« Páxina anterior